جلیل آدابی عضو شورای‌عالی نظام پرستاری در گفت‌وگو با خبرنگار روابط عمومی سازمان نظام پرستاری، بیان‌کرد: از جمله مشکلات اصلی پرستاران، وضعیت دریافتی و حقوق پایین، کمبود نیروی پرستاری، تبعیض در پرداختی‌ها، سختی کار و... است که این موارد به نوبه خود باعث ایجاد بی‌انگیزگی در میان پرستاران می‌شود. 

  

 عضو شورای‌عالی نظام پرستاری ادامه داد: کمبود نیروی پرستاری در مراکز درمانی باعث آسیب به بدنه سلامت و در نهایت اجحاف به حق گیرندگان خدمت می‌شود. 

 

 آدابی همچنين حرفه پرستاری را پر تنش و استرس‌زا توصيف کرد و گفت: درحقیقت پرستاری در ایران کاری با سختی زیاد و بدون ‌هیچ امتیاز و انگیزه‌ای برای پرستاران است. باتوجه‌به اینکه پرستاری یک حرفه و شغل مقدس به‌حساب می‌آید، تنها انگیزه و دلیل پرستاران برای انجام کار، تمایلات انسان‌دوستانه و نوع‌دوستی است که نیاز است سیاست‌های حاکمیتی برای بهبود حقوق و شرایط کاری پرستاران اصلاح شود. 

  

 عضو شورای‌عالی نظام پرستاری افزود: در حال حاضر در اکثر کشورها پرستاران گروه اصلی ارائه‌دهنده خدمات مراقبت و بهداشت در مراکز درمانی محسوب‌ می‌شوند و تقریباً در تمام حیطه‌های سلامت، پرستاران نقش اصلی را ایفا می‌کنند، اما در ایران یکی از آسیب‌های جدی در سیستم بهداشت و درمان، کمبود نیرو است.  

  

آدابی گفت: نقش پرستاران همراه با تغییرات محیط اجتماعی و طبیعی، الگوی بیماری‌ها، کاهش تولد و افزایش تعداد سالمندان تغییر می‌کند و روزبه‌روز بر شرح وظایف پرستاری افزوده می‌شود و این افزایش وظایف پرستاری با کمبود نیرو در کشور همراه است. 

  

وی ادامه داد: کمبود پرستار باعث افزایش حجم کاری پرستاران، نارضایتی شغلی، افزایش خطای حرفه‌ای، ترک کار پرستاران و در نتیجه منجر به کاهش ایمنی بیمار و افزایش مرگ‌ومیر می‌شود. 

  

عضو شورای‌عالی نظام پرستاری، بیان کرد: در ایران مشکل کمبود پرستار به‌عنوان مهم‌ترین چالش شناخته شده است و این کمبود پرستار در ارائه خدمات در مراکز درمانی نيز مؤثر است.  

  

  

 آدابی درباره برآورد نیروی پرستاری در ایران گفت: در ایران سه روش برای برآورد نیروی انسانی وجود دارد؛ یک روش براساس جمعیت جامعه که برای هر هزار نفر سه نفر پرستار در نظر گرفته شده و روش دیگر براساس تعداد پزشکان است که برای هر پزشک باید سه پرستار مشغول به کار باشند و روش سوم نیز براساس تعداد تخت‌های بیمارستانی است که طبق این روش نيز به ازای هر تخت باید یک و نیم الی دو تا پرستار مشغول به کار باشد. 

  

 وی ادامه داد: یکی از راه‌های جبران کمبود پرستار در ایران، در برنامه هفتم توسعه در نظر گرفته شده که آن‌هم افزایش‌پذیرش دانشجویان پرستاری است، این راهکار نیز به نوبه خود باعث ایجاد مشکلاتی، مخصوصاً در بحث آموزش خواهد شد، زیرا آموزش پرستاری تخصصی و فراز و نشیب‌های زیادی دارد.

 

عضو شورای‌عالی نظام پرستاری، اضافه‌ کرد: باتوجه‌به ظرفیت و زیر ساخت‌های موجود، دانشکده‌های پرستاری کفایت حجم زیادی برای آموزش را ندارند و باید زیرساخت‌های لازم‌ در این زمینه در نظر گرفته‌ شود. 

  

 آدابی تصریح کرد: یکی دیگر از معضلات در پرستاری، بحث مهاجرت پرستاران است که  اصلی‌ترین دلیل مهاجرت پرستاران وضعیت رفاهی و مالی آنان است. 

 

عضو شورای‌عالی نظام‌ پرستاری در همين زمينه ادامه داد: آنچه مسلم است، پرستاران از کشورهای در حال‌ توسعه به کشورهای توسعه‌یافته مهاجرت می‌کنند، زیرا در کشورهای توسعه‌یافته نسبت پرستار به تخت رعایت شده و کمبود پرستار در حال جبران است و پرستاران شرح وظایفشان را برای بیماران به‌درستی انجام می‌دهند و بحث‌های رفاهی و مالی برای آنان تأمین می‌شود.