فرحناز حسنی آذر، پرستار بیمارستان شریعتی که سالها در این بیمارستان صادقانه به مردم خدمت کرد، براثر ابتلا به بیماری کرونا به افتخار شهادت نائل شد.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان نظام پرستاری؛ این روزها پرستاران در خط مقدم جنگ با ویروس کرونا هستند و رسالت و تعهد سنگینی در قبال سلامت جامعه به عهده دارند آنان سلامت خود را در کف اخلاص گذاشتهاند. سفیدپوشانی که این روزها در مقابل تمام کمبودها و کاستیها صبر پیشه کردهاند و بر اساس وظیفه انسانی خود تنها به نجات جان مردم فکر میکنند و با وجود مواجه شدن با ناملایمات، عرصه خدمت را به جولانگاه تسویهحساب تبدیل نکردهاند.

در شرایطی که ویروس مرموز کرونا هر روز رویی از پیچیدگیهای خود را نشان میدهد، مدافعان عرصه سلامت هر روز نمایی از فداکاری و ایثار خود را در عرصه خدمت به کشور و نجات جان هموطنانشان عیان میکنند. ایثار و فداکاری مدافعان سلامت در هیچ کلام و نوشته ای قابل توصیف نیست از این رو به گفتگو میپردازیم با همسر یک مدافع سلامت که از فداکاری و ایثار همسرش میگوید تا بغض و دلگرفتگی های دخترشان غزاله بعد از رفتن مادر ....

اولویت اولش بیماران بود 
 همسر فرحناز حسنی آذر، پرستار بیمارستان شریعتی از مهربانی همسرش می گوید از اینکه اولویت اول او، همیشه بیمارانش بودند. پشت تلفن بغض می کند و ادامه می دهد؛هیچ وقت ندیدم از فشار کار خسته شود همیشه با جون دل خدمت می کرد ، یادمه یک بار که رفتم دنبالش جلوی در بیمارستان یک پیرزن که گویا از بیمارانش بود وقتی دید فرحناز به سمت من می آید تا سوار ماشین بشود آمد جلو رو کرد بهم و گفت: شما همسر خانم حسنی آذر هستید ؟ گفتم بله ، نگاهی به همسرم کرد و با لبخند گفت خدا همیشه مراقبش باشد من مریض ایشون بودم، هیچ وقت احساس نکردم دختر ندارم در طی این مدت که همسر شما از من مراقبت میکرد؛ همیشه با مهربانی پیگیر تمام کارهایم بود. همین جمله را گفت و تشکر کرد و رفت. این خاطره برای همیشه تو ذهنم نقش بست و از خود گذشتگی همسرم برای مراقبت از بیماران را در قلبم ستایش کردم. 

هنوز به نبودش عادت نکرده ایم 
حدود 7 ماه است از فوت فرحناز می گذرد هنوز به نبودش و رفتنش عادت نکرده ایم، هیچ وقت سختی و ناراحتی کار را به خانه نمیآورد و هر قدر خسته بود اگر همسر و فرزندانش کاری را از او میخواستند با گشادهرویی برایمان انجام میداد.
 خصوصیتی که میتوان در او بارز باشد،دلسوزی های بی دریغش بود همیشه مشکلات و کارهای دیگران برایش در اولویت بود تا خودش به طوری که گاهی وقتی میشد از صبح تا شب نه ناهار میخورد نه شام وقتی ازش میپرسیدم می گفت؛ امروز مریض بدحال زیاد بود، اولویت با آنها بود تا غذا خوردنم ...

فرحناز برای باردوم کرونا می گرفت 
فرحناز برای بار دوم بود که کرونا می گرفت بار اول از طریق بیمارانش به او منتقل شد که پس از طی دوران قرنطینه و بهبود مجدد به محل خدمت برگشت و بار دیگر در بخش کرونایی خدمت کرد تا به شهادت رسید. بیماری خیلی مرموز بر بدنش اثر کرده بود و طی دوران کوتاهی سیستم دفاعی بدنش را ضعیف کرده بود و ریه هایش درگیر این ویروس شده بودند که تحمل را از فرحناز گرفتند و او برای همیشه از پیش ما رفت.

دخترم در نبود مادرش بی تابی می کند 
همسر فرحناز از دختر 17 ساله اش غزاله می گوید، از اینکه در نبود مادر دچار ناراحتی روحی شده است و هنوز رفتن مادرش را باور ندارد. وقتی از حال این روزهای دختر 17 ساله اش می پرسم: مکثی می کند کمی جلوی بغضش می گیرد و ادامه می دهد؛ غزاله در سنی هست که به وجود مادر خیلی بیشتر شاید بیشتر از حضور من نیاز دارد.
 روابط و وابستگی غزاله به مادرش شدت ناراحتی روحی او را هر روز بیشتر از گذشته می کند و نمی دانم تنهایی در نبود فرحناز چه کار کنم ...

گله از عدم رسیدگی به پرونده های شهدای سلامت 

 همسر فرحناز از کندی روند پرونده شهید خدمت خواندن پرستاران از نبود پیگیری سریع و کارهای اداری زیاد گله داشت. می گفت غم از دست دادن عزیزمان برایمان خیلی سخت بود و سخت تر از آن عدم رسیدگی به پرونده ها و تسریع در کارهای اداری می باشد و شایسته نیست خانواده هایی که داغ عزیزانش را دیده اند اینگونه اذیت بشوند.

بعضی از مردم این بیماری را جدی نمیگیرند
از همسر فرحناز درباره بیمای کرونا می پرسم که می گوید؛ در ارتباطی که با مردم دارم میبینم که بعضی افراد این بیماری را جدی نمیگیرند، خیال می کنند مرگ برای دیگران است و برای آنها اتفاق نمیافتد. بعضیها حتی اصول اولیهای همچون ماسک زدن و دست شستن را هم رعایت نمیکنند. این افراد حتی اگر فرض را بر این بگیریم که بدن خودشان در برابر این ویروس تاب آورد، باید به این موضوع توجه کنند که ناقل ویروس به دیگران هستند و این بیملاحظگی آنها باعث بیمار شدن دیگران و فشار مضاعف بر کادر درمان میشود و باعث میشود هروز در گوشه و کنارهای این شهر شاهد این باشیم که یک خانواده ای داغدار عزیزش هست. 

پای درد دل حسین حسین زاده جانباز 20 درصد شیمایی همسر فرحناز حسنی آذر نشستیم با بغض هایش بغضمون گرفت و با دردل های دوری مادر از فرزند دلها مون به درد آمد و اما امروزه ویروس کرونا مهمان ناخوانده و شومی هست که از  روزهای پایانی بهمنماه سال گذشته وارد کشور و باعث شده خیلی از ما مردم از هم دور شوند. کادر درمانی به خاطر لزوم ارائه خدمات درمانی به مبتلایان به کرونا در کشور و شرایط خاص رسیدگی به این گونه بیماران و همینطور احتمال بالای انتقال بیماری ناچارند به مدت طولانی و دور از خانواده و نزدیکان خود، در بیمارستانها و مراکز درمانی حضور داشته و با کرونا مقابله کنند. در این مبارزه تاکنون چند شهید خدمت از بین پرستاران داشته ایم.  

مردم نسبت به کار و سختی کادر درمان آگاه هستنداز اینکه در گوشه کنارهای این شهر هر روز همسری داغ از دست دادن مادر فرزندش را میکشد و فرزندی هنوز رفتن مادر را باور ندارد پس کمی بیشتر کرونا را جدی بگیریم و رعایت کنیم تا شاهد غم های از این جنس نباشیم.